Uzdrawiająca moc glinki koalinowej

Argilloterapia – uzdrawiająca moc glinki kaolinowej

Przykład Kaolinitu

Glinka ma zdolności przyciągania, absorbowania i wydalania substancji toksycznych i nieprzyjaznych człowiekowi drobnoustrojów. Działa jednocześnie jak antybiotyk i antyseptyk -zapobiega rozmnażaniu bakterii przez wzmocnienie sił obronnych organizmu.

Posiada około 20 różnych soli mineralnych istotnych dla organizmu, takich jak: krzem, magnez, wapń, potas, fosfor, sód i inne oraz cały szereg mikroelementów i pierwiastków śladowych: selen, molibden, cynk.

Doskonale leczy trądzik, wypryski, wrzody, pielęgnuje i regeneruje zmęczoną cerę również podczas leczenia, odkażając ją i wzmacniając. Odżywia zmęczoną cerę, zmniejsza i zapobiega zmarszczkom. Ma szerokie zastosowanie w medycynie niekonwencjonalnej.

Glinka neutralizuje szkodliwe substancje, a eliminując kwasy przyczynia się do zachowania właściwego pH krwi. Enzymy zawarte w glince oczyszczają krew. Każdy okruch glinki nacechowany jest siłą magnetyczną ogromnego pola magnetycznego Ziemi.

Kąpiele z glinką zalecane są w chorobach kobiecych, skóry, kości oraz w schorzeniach reumatycznych.

Puder z glinki leczy wrzody, odleżyny, rany, pęcherze, egzemę. Na suchy rodzaj egzemy dodajemy oliwę z oliwek.

Glinka kaolinowa likwiduje martwe komórki oraz stymuluje regenerację tkanek. Jest skuteczna po ukąszeniu owadów (również kleszczy).

Glinka sterylizuje wodę pitną.

W ogrodnictwie może zastąpić nawozy sztuczne. Można ją z powodzeniem stosować w leczeniu zwierząt.

Przy stosowaniu glinki może nastąpić krótki okres adaptacyjny (m.in. nadpobudliwość, chwilowe powiększenie wrzodu, skurcze stóp). Nie należy się bać tych reakcji. Są one wynikiem wydalania toksyn i w niedługim czasie ustępują.
Poza tym w leczeniu glinką nie występują żadne skutki uboczne. Największe korzyści przynosi ta rewelacyjna terapia w zestawieniu ze zdrową i zrównoważoną dietą (owoce zamiast słodyczy).

Glinki nie stosuje się w obecności środków farmakologicznych. Glinkę stosujemy po 2 godz. od przyjęcia leku. Bardziej odpowiednia jest glinka kaolinowa z obszaru na którym mieszkamy, niż z miejsc oddalonych.

Wskazane jest łączenie argilloterapii z przyjmowaniem ziół, preparatów naturalnych, a przede wszystkim ze zdrową dietą, bogatą w błonnik roślinny.

Zawarte w glince enzymy skutecznie oczyszczają krew, usprawniając funkcjonowanie układu krwionośnego.

Sporządzając okłady z glinki ważna jest ich temperatura, w zależności od rodzaju schorzenia powinna ona być różna.

•    W przypadku stanów zapalnych skóry i problemów ze strony układu płciowego zaleca się zimne okłady, zmieniane średnio co 30 minut.
•     Jeżeli cierpimy na dolegliwości nerek, wątroby, kości, pęcherza moczowego powinniśmy stosować ciepłe okłady.

Średni czas okładów powinien wynosić około trzech godzin, jednak niekiedy można je stosować przez całą noc, zależy to od dolegliwości chorego i jego reakcji na kurację.
Nigdy nie wolno wielokrotnie używać tego samego okładu! Po jednorazowym użyciu glinki, należy okład wyrzucić, gdyż zawiera on toksyny. Kurację należy stosować aż do uzyskania pożądanego efektu.

Glinka również zapobiega bolesnym wzdęciom, absorbując gazy w jelitach, ma działanie silnie antypasożytnicze oraz działa pobudzająco na gruczoły wydzielania wewnętrznego.

Roztwór sporządzony z 4 łyżeczek glinki na litr ciepłej wody, można skutecznie używać jako lewatywy przy zapaleniu okrężnicy oraz wstrzykiwać do pochwy przy białych upławach i zapaleniu macicy.

Glinka również może z powodzeniem zastępować pastę do zębów. Usuwa ona przykry zapach z jamy ustnej, nie niszczy szkliwa, korzystnie wpływa na stan dziąseł oraz usuwa szkodliwe bakterie.

Systematyczne stosowanie glinki daje bardzo dobre rezultaty, nie powodując zazwyczaj skutków ubocznych. Glinka jest w 100% naturalnym preparatem, który nie zawiera żadnych dodatków syntetycznych. Korzyści wynikające z jej stosowania są już widoczne po kilku dniach, a po paru tygodniach często następuje całkowite wyleczenie.

Istnieją trzy sposoby zastosowania glinki kaolinowej: stosowanie wewnętrzne (picie), okłady i kompresy, a w kosmetologii – maseczki na twarz i ciało.

 

Zastosowanie wewnętrzne

Proszek lub masę z glinki rozcieńczyć z niezbędną ilością wody. Następnie wszystko wypić – zarówno wodę, jak i glinkę łykami, ale nie jednym haustem. W ten sposób wzmocnią się zęby i polepszy się proces trawienia. Wewnętrzne zastosowanie glinki ma pozytywny wpływ na pozbycie się zanieczyszczeń i toksyn.
Jeżeli na początku leczenia glinka wywołuje zaparcie, jest to oznaka choroby układu pokarmowego. Nie da się zanieczyścić jelit glinką. Po prostu trzeba wiedzieć że w wypadku zaparć koniecznie należy robić lewatywy, w tym także z roztworu z glinki.

Jeżeli uważamy, że mamy chory i zanieczyszczony układ pokarmowy, należy regulować ilość stosowanej glinki w zależności od potrzeb organizmu.
Na jeden cykl zużywa się zwykle 1 kg glinki.
Pierwszy cykl: 1–2 duże łyżki glinki na 3 litry wody, umieścić w słoiku pod przykryciem. Następnie od czasu do czasu wstrząsając, zostawić na 12–24 godziny. Pić wodę niedużymi dawkami 0,5–1 l. w ciągu doby, aż do stabilizacji pracy układu pokarmowego i poprawienia konsystencji stolca.
Następnie należy zaczynać pić mętną, wstrząśniętą wodę.
Następnie stosować proszek z glinki po 0,5 małej łyżeczki 3 razy dziennie w ciągu jednego lub dwóch tygodni.
Drugi i trzeci cykl stosowania: jedną pełną małą łyżeczkę do herbaty 3 razy dziennie.

Najlepiej spożywać glinkę (w jakimkolwiek stanie): rano – na czczo, wieczorem przed snem, w ciągu dnia – pół godziny przed posiłkiem lub półtorej do dwóch godziny po jedzeniu. Stosowanie wewnętrzne glinki czasami może trwać kilka miesięcy, a nawet rok.

Stosowne jest jednak robienie przerw, żeby nie przyzwyczaić żołądka do glinki.
Można na przykład przyjmować glinkę przez 21 dni, po czym zrobić 9-dniową przerwę. Długość cyklu przyjmowania glinki każda osoba powinna dostosować do stanu i potrzeb swojego organizmu.

Czasami na początku leczenia może się wydawać, że choroba się zaostrzyła. Ale nie istnieje leczenie bez zaostrzenia się objawów – to powszechnie znany fakt. Jeżeli choroba się zaostrzyła, oznacza to, że glinka przyciąga toksyny związane z samą chorobą, wyprowadza je z organizmu i sprzyja wyzdrowieniu. W tych przypadkach należy postarać się zlikwidować syndrom bólowy, stosując glinkę w miejscach bólu.

 W trakcie wewnętrznego stosowania glinki nie należy stosować innych leków, a także iniekcji. Nie ma żadnego sensu stosować glinkę w celu pozbycia się toksyn, jednocześnie wprowadzając do swojego organizmu nowe trucizny lekowe!

Zastosowanie zewnętrzne

 

Zalać glinkę niedużą ilością wody i wymieszać, doprowadzając ją do konsystencji jednorodnej masy, o gęstości podobnej do śmietany. Powstałą masę nanieść warstwą 1–2 mm na schorowane miejsce na ciele i stworzyć izolację cieplną (w rodzaju okładu) na nie więcej niż 2–3 godziny. W celu uzyskania lepszego efektu można dodać octu jabłkowego, olejków naturalne (kamfora, oliwka i in.). Stosować codziennie (jeżeli to konieczne – 2–3 razy dziennie).

Cykl powinien trwać – 10 – 15 dni. Ilość aplikacji zależy od stosowane warstwy glinki i od stanu chorego. Można robić więcej aplikacji, jedna po drugiej, w dzień i w nocy. Nie należy się załamywać, jeżeli aplikacja wywoła ból, opuchliznę. Nie istnieje efektywne leczenia bez stanu pogorszenia się. Należy stosować procedury aż do pełnego wyzdrowienia.
Podczas zewnętrznego zastosowania na chore organy wzrasta efektywność stosowania wewnętrznego. Podczas wewnętrznego stosowania następuje pełne oczyszczenie organizmu od zanieczyszczeń, toksyn oraz uzdrowienie funkcji organizmu wraz z przywróceniem do stanu zdrowia funkcji organizmu (oczyszczenie śluzówek, wyprowadzenie złogów soli, oczyszczenie systemu krwionośnego, normalizacja przemiany materii, zwiększenie odporności organizmu) wykazuje pozytywny rezultat przy leczeniu schorzeń ostrych i chronicznych.

Glinkę kaolinową można stosować w następujących przypadkach: choroby układu pokarmowego, aparatu ruchowego (kości, ścięgna, mięśnie), systemu naczyniowego i endokrynnego (hormonalnego), organów oddychania, w przypadku chorób uszu, gardła, nosa, schorzeń kwalifikujących się do interwencji chirurgicznych, schorzeń ginekologicznych, urologicznych, skórnych, ran, opuchlizn, wrzodów, żylaków odbytu, mastopatii, włókniaka macicy, zapalenia gruczołu krokowego, łagodnego nowotworu prostaty, impotencji, nadwagi, likwidowania objawów kaca, usuwania wągrów skórnych w kosmetyce itd.  

Kosmetologia

 

W kosmetologii maseczki z glinki mają działanie podsuszające, wpływają na skórę tak samo dobrze jak masaż. Oczyszczają, odbudowują i regenerują górną warstwę skóry . Przydają skórze świeżości, gładkości i elastyczności (sprężystości). W przypadku skłonności skóry do wągrów, ropni, a także podrażnień po goleniu u mężczyzn u mężczyzn, glinka ma działanie przeciwzapalne, uspokajające i antyseptyczne.
Wzmocnić efektywność maseczki można rozcieńczając glinkę zamiast wodą wywarem z ziół odpowiadających danej skórze.
Podczas zabiegu nie wolno rozmawiać, śmiać się– żadnej mimiki.
Maseczki z gliny nakłada się na twarz i szyję na 15–20 min.
Glinkę na maseczki należy przesiać przez sito, resztki rozdrobić i przesiać powtórnie.


Maseczka numer 1

Dwie łyżki stołowe glinki rozcieńczyć w wodzie, doprowadzając do stanu kleiku, po czym dodać dwie duże łyżki mąki ryżowej. Mieszankę nałożyć na twarz aż do momentu jej pełnego wyschnięcia.

 




Maseczka numer 2

Zamiast mąki ryżowej do proszku dodać jedną dużą łyżkę talku. Maseczka ma właściwości suszące, polecana jest w przypadku wągrów na skórze twarzy.

Maseczka numer 3

Jeśli nie ma się uczulenia na olejki aromatyczne, można dodawać do glinki kilka kropel olejku z brzoskwini, płatków róży lub oliwy z oliwek. W przypadku szorstkiej przetłuszczającej się skóry o głębokich porach, należy zrobić kąpiel parową, po czym nanieść maseczkę na twarz do momentu jej wyschnięcia. Dodać do glinki płatki owsianki, ½ małej łyżeczki miodu, 4 krople soku z cytryny, zaparzyć  w kąpieli wodnej i nałożyć w ciepłej postaci na twarz (używając gazy) na 10–15 minut.

Maseczka numer 4 (na wysyp wągrów)

Rozcieńczyć glinkę w wodzie, doprowadzając do konsystencji gęstej śmietany. Nanieść  maseczkę na twarz i poczekać do momentu aż wyschnie. Zmyć ciepłą wodą. Jeżeli skóra zacznie być sucha, można stosować na przemian z maseczką do skóry suchej.

Maseczka numer 5 (dla skóry suchej)

Rozcieńczyć glinkę świeżą śmietaną lub śmietanką. Można dodać trochę wody. Nałożyć maseczkę na twarz i poczekać do momentu jej wyschnięcia.

 




Maseczka piękności
Glinka z oliwą, olejem różowym, miodem, sokiem z cytryny, gliceryną, sokiem z ogórków, pomidorów, winogron, przydaje twarzy świeżości, likwiduje wągry, odżywia skórę, wygładza zmarszczki.

Maseczka do włosów

Za pomocą rzadkiej (płynnej) glinki można normalizować pracę (mieszków łojowych skóry głowy). Należy wetrzeć glinkę we włosy w pobliżu skóry (można nanieść ją na całej długości włosów), po czym „ogrzać się” ręcznikiem i po 30–60 minutach spłukać ciepłą wodą.

 










Glinka a kąpiele słoneczne.

Miękki peling z glinki to jest to, czego potrzebuje ciało. Przed przyjmowaniem kąpieli słonecznej nanieść cienką warstwę masy z glinki na całe ciało na 15–30 minut. Zabieg należy powtarzać kilka razy. W przypadku wpływu gorących promieni słonecznych okłady z glinki powodują obniżenie temperatury ciała, zapobiegają poparzeniom słonecznym i udarom cieplnym.

W przypadku oparzeń słonecznych, nanosić na poparzone miejsca cienką warstwę miękkiej masy z glinki na 15–20 minut. Zabieg ten likwiduje objawy bólowe, zapobiega łuszczeniu skóry.

Na potliwe nogi

Glinka w równych ilościach z kwasem borowym i talkiem (używać jak najczęściej).

Glinka na kaca

Glinka jako absorbent jest 12 razy silniejsza niż węgiel aktywowany. Dlatego wyprowadza i neutralizuje  toksyczne produkty fermentacji alkoholowej. Zaleca się spożywać ją przed i po spożyciu alkoholu, a także z rana.
Dawkowanie: 1–2 małe łyżeczki w zależności od potrzeb. Glinkę można pić w postaci roztworu oraz spożywać w stanie suchym, lecz popijając dużą ilością wody.