Warzywa mogą leczyć cz. 2

Kapusta (zielona i czerwona)

Od około 4 tys. lat znana jest ze swoich właściwości leczniczych. Specjalnie przydatne są liście mające różnorodne zastosowanie. Surowa kapusta może być w leczeniu tym, czym jest chleb w pożywieniu codziennym.

Wewnętrznie

Kapusta na użytek wewnętrzny w postaci surówek lub świeżego soku jest zalecana na dolegliwości gastryczne, jelitowe, układu oddechowego, ogólne osłabienie.

Żelazo, magnez i miedź zawarte w kapuście leczą anemię (nie pić płynów o temperaturze wyższej niż 45oC). Kapusta była i jest najlepszym lekiem na szkorbut. Na marskość i puchlinę brzuszną można spożywać z korzyścią sok z kapusty ( 400g dziennie, po 200g porcja) lub kapustę gotowaną względnie surową ( w postaci surówek).

Sok z kapusty zaleca się alkoholikom i na wrzód trawienny. Spożywanie kapusty zalecane jest także cukrzykom.

Właściwości gojące i zabliźniające soku z kapusty są wykorzystywane przy leczeniu zapalenia wrzodziejącego okrężnicy. Skutek leczniczy zawdzięczamy kleistym śluzom roślinnym, siarce, solom potasowym i witaminie U (chroni śluzówki), witaminie K (przeciwkrwotoczna). Witamina U, rozpuszczalna w wodzie, i świeże enzymy rozkładają się podczas gotowania, toteż należy kapustę spożywać w stanie surowym.


Do surówki z kapusty należy dodawać zmielony kminek z majerankiem, co ułatwia trawienie.


Korzystna dla organizmu jest także kapusta kiszona. Zawiera enzymy pomagające trawienie tłuszczów i błonnika. Enzymy mlekowe kapusty działają silnie dezynfekująco na przewód pokarmowy. Nie należy więc ich niszczyć poprzez płukanie kapusty kiszonej.

Spożywanie surowej kapusty, bogatej w sole mineralne i witaminy zapewnia wzmocnienie i regulację organizmu, a także daje odporność na działanie bakterii chorobotwórczych. Często spożywane surówki i świeży sok z liści działa podobnie do antybiotyków.


Zapobiegawczo - Najlepiej często podawać przed jedzeniem jako przystawkę kapustę pokrajaną drobno, zaprawioną oliwą, sokiem cytrynowym, pietruszką i czosnkiem.


Odżywczo - Pić 1 szklankę soku ze świeżej kapusty, z dodatkiem soku z marchwi i soku cytrynowego.


Owrzodzenia przewodu pokarmowego - 2-3 szklanki soku ze świeżej kapusty codziennie między posiłkami, można dodać sok z jabłka.





Zewnętrznie


Świeże liście kapusty stosowane zewnętrznie leczą następujące choroby i dolegliwości: opłucną-płucną(katar, zapalenie oskrzeli), żołądkowo-jelitowe, wątrobowe, pęcherzowe, egzemę, opryszczki, trądzik, łupież, gangreny i martwice, guzy i nowotwory, hemoroidy, różne infekcje, nerwobóle reumatyczne, zębowe, nerwu twarzowego, dnawy, kolkę nerkową, oparzenia, pęknięcia i odmroziny z pęcherzami, półpasiec i gorączki napadowe, przerost węzłów chłonnych, wykwity skórne w kile, ropień zimny, gruźlicę stawową i kostną, stłuczenia, siniaki, silne bóle głowy, migreny, ukąszeni , zapalenia opłucnej, astma , zapalenia naczyń chłonnych, włośniczek, dolegliwości naczyniowe, żylaki, chorobowy obrzęk migdałków podniebnych.


Do leczenia można używać mięsistych liści kapusty czerwonej lub włoskiej. Im świeższa tym skuteczniejsze ich działanie.
Używa się wymyte liście kapusty z wyciętymi unerwieniami. Rozgnieść liście wałkiem do ciasta lub butelką na czystej stolnicy. Gdy ukaże się sok można przystąpić do sporządzania okładu. Jeden lub warstwę z dwu, trzech liści, przyłożyć i owinąć bandażem. W przypadku bardzo czułej rany moczyć liście we wrzątku przez dwie sekundy, co je zmiękcza, a przed nałożeniem na wrzód o brzegach obrzękniętych, twardych i popękanych macerować liście przez pół godziny w oleju słonecznikowym, co czyni je bardziej gojącymi.

Owrzodzenia, czyraki - Kompres z trzech warstw liści na 2-4 godziny lub na noc.

Trądzik, wypryski skórne - Obmywać sokiem ze świeżej kapusty.

Ból gardła przy przeziębieniu - Płukać świeżym sokiem kapusty.

Zapalenie stawów - Okłady z 3-4 warstw liści łagodzą bóle stawowe.

Oparzenia - Kompresy ze zmiażdżonych liści kapusty, tartej marchwi. Także świeżej skrobi ziemniaczanej.

Kolka nerkowa - Kompres z 3-4 warstw liści przykrytych płótnem.

Porażenie słoneczne - Założenie kasku z 3-4 warstw liści kapusty na głowę na kilka godzin łagodzi skutki porażenia.

Stłuczenia i uszkodzenia skóry - Kompresy z liści nasączonych oliwą.

Zachrypnięcia, utrata głosu - sok ze świeżej kapusty z miodem i żółtkiem. Pić 2-3 szklanki wywaru.

Zaparcia - obstrukcja - Pić 2-3 szklanki wywaru z kapusty świeżej.

Bóle żołądka, jelit, biegunki - Spożywać świeżą kapustę długo gotowaną, pić także wodę po ugotowaniu.

Zapalenie oskrzeli i opłucnej - Pomocniczo pić 1-2 szklanki soku ze świeżej kapusty oraz kompresy z liści.

Bóle newralgiczne - Okłady z liści minimum 4 godz. albo na noc.
Choroby skóry, liszaje - Łagodzi obmywanie sokiem ze świeżej kapusty i przykładanie liści w kompresach.

Ukąszenia owadów - Masować skórę liściem kapusty i zastosować go w formie opatrunku.
Zranienia, przecięcia skóry - Można doraźnie zabezpieczyć opatrunkiem z dobrze wymytego liścia kapusty.

Prostata - Okłady z liści co drugi wieczór na przemian - na dół brzucha oraz na krocze.

Wybroczyny podskórne, wysięki po stłuczeniach - Kompresy z 3 warstw liści zapobiegają wysiękom i łagodzą bóle.

Niedomagania wątroby i woreczka żółciowego - Łagodzą kompresy z liści 3-4 warstwy zmieniane co 4 godziny.

Hemoroidy - Łagodzą okłady z liści.

Bezsenność - 3 warstwy liści umieszczone na karku i na stopach ułatwiają zapadnięcie w sen.
 
Żylaki (bolesne) - Okłady z 2-3 warstw liści na szerokiej przestrzeni lekko obandażowane.

Lumbago - Łagodzą całonocne kompresy z 2-3 warstw liści.

Skóra twarzy w zakresie pielęgnacji - Okłady (nawet na 0,5 godz.) regenerują skórę twarzy. Najlepsze na całą noc.

Migrena - Liście zastosowane na okłady w miejscach bolesnych głowy, na wątrobę i dół brzucha.


Nadciśnienie tętnicze - Pomocniczo łagodzi przykładanie liści na okolice lędźwiowe, kark, łydki przez 2- 3 godziny.

Owrzodzenia kończyn - Stosowanie przez dłuższy czas okładu opatrunków z liści przyspieszają likwidację owrzodzeń i zabliźnianie. W dzień zmieniać opatrunki co 3-4 godz. a na noc tylko przy silnych bólach.

Uwaga: Niedopuszczalne jest nakładanie na liście ceraty ani folii (w celu zabezpieczenia przed przemakaniem), gdyż grozi to powstaniem niezwykle trudnych do wyleczenia odparzeń.


W medycynie ludowej okłady z liści kapusty mają zastosowanie w dwóch rodzajach schorzeń: w gośćcowych zmianach stawowych i/lub w głębokich zmianach ropnych, np. torbielach piersi.

Przy torbielach, należy stosować na noc okłady z rozgniecionych liści kapusty na piersi i dół brzucha (lub w formie podpaski), po czym owinąć te miejsca flanelą.

Rano liść może być albo suchy i bezzapachowy (przy zmianach stawowych), albo wilgotny o zapachu kiszonej kapusty (przy zmianach ropnych). Często liść jest przyklejony do skóry, więc odrywa się trudno i pozostają przyklejone niewielkie kawałki. Należy je zmyć ciepłą wodą, może być z użyciem szarego mydła. Po zdjęciu okładu należy skórę posmarować Maścią z witaminą A.

Chorzy często popełniają błąd ustalając lub opisując swoje dolegliwości, np. bóle ścięgien kwalifikują jako zmiany stawowe. W takim wypadku okłady z liści kapusty rzecz jasna nie mogą być skuteczne. Ale nie dowiemy się tego, dopóki nie spróbujemy, zwłaszcza że jest to metoda absolutnie nieszkodliwa. Toteż okłady z liścia kapusty najpierw stosujemy cztery dni z rzędu na próbę. Jeśli w tym czasie żadnych efektów nie odczujemy, to odstępujemy od kontynuowania kuracji, ale jeśli próba da efekt pozytywny - obrzęki i/lub bóle stawowe zaczną ustępować; głębokie zmiany ropne zaczną znikać.

Marchew

 

Należy do jarzyn o najwyższych właściwościach leczniczych. Jako roślina astralna kumuluje energię światła słonecznego i promieni kosmicznych, co sprawia, że korzeń oznacza się dużą siłą witalną. Zachodzące w marchwi procesy przemiany kwantów energii świetlnej, krzemu i innych substancji działają stymulująco, szczególnie u dzieci, na ośrodkowy układ nerwowy i mają korzystny wpływ na przemianę materii (tworzenie tkanki kostnej, pobudzenie wzrostu).






Ma działanie regulujące, mineralizujące, wzmacniające, oczyszczające, regenerujące, działa przeciwcukrzycowo, pobudza naturalne siły obronne, reguluje czynności jelit i działa przeciwbiegunkowo, przeciwgnilnie, gojąco na jelita i przewód pokarmowy, oczyszcza krew, rozpuszcza żółć, sprzyja wydzielaniu mleka u karmiących matek, goi rany, działa wykrztuśnie, moczopędnie, usuwa robaki, uwalnia z głębi skóry zrakowaciałe komórki i tkanki.

Może być stosowana w formie pulpy, soku, suszu i nasion. Powiększona liczba czerwonych krwinek i hemoglobiny odnawia komórki naskórka, pobudza czynności wątroby, pozwala uzyskać zdrową i ładną skórę, działa uspakajająco. Należy do roślin najbogatszych w karoten.





Wewnętrznie

Astenia (osłabienie ogólne), anemia , biegunka u dzieci, blednica, zaburzenia trawienia, dermatozy, białaczka, demineralizacja, dolegliwości płucne (gruźlica, bronchit, astma), dna, artretyzm, reumatyzm, hemoroidy, infekcje jelit, krzywica, łuszczyca, niedomogi wątroby, obniżona ostrość widzenia, miażdżyca, pęcherzyca, pasożyty jelitowe.

Na wzmocnienie - Sok z marchwi nawet do 0,51 dziennie pić 1 szklankę na czczo i wieczorem. Dla niemowląt należy podawać sok zmieszany w połowie z wodą.

Astma, bronchit, zachrypnięcie - Czysty sok z marchwi jest dobrym środkiem wykrztuśnym.

Biegunki dziecięce - Dietetyczna zupa: 1 kg marchwi gotować przez 2 godziny, przetrzeć lub 0,5kg pokrajanej w kawałki gotować w 1l wody aż do rozmiękczenia, po przetarciu dodać wody do 1l i pół łyżeczki soli. Można przechowując w chłodzie podawać przez 2-3 dni łyżeczką lub smoczkiem. Kurację można prowadzić przez 5-6 dni, stopniowo zmniejszając ilość marchwi aż do 100 g na 1l wody. Oseskom można wlewać zupkę z marchwi do mleka w proporcji 1:1 i dalej 1:2 części mleka. Zamiast zupek można w okresie biegunki podawać czysty sok z surowej marchwi zmieszanej z wodą, a mleko dopiero po zakończeniu biegunki.
Wzdęcia, gazy - stosuje się napar z nasion marchwi 1 łyżeczkę na szklankę wrzątku.


Zewnętrznie

Stosuje się odwar z marchwi na kompresy lub świeże liście (nać) zmiażdżone lub odwar z liści w następujących przypadkach: owrzodzenia, oparzenia, czyraki, liszaje, odmrożenia, afty (zakaźna choroba jamy ustnej), pękanie skóry. Sok z marchwi służy też do pielęgnacji cery (twarzy, szyi), czyni ją delikatną i świeżą, zapobiega zmarszczkom.






Uwaga: Marchew jest wprawdzie uniwersalnym środkiem leczniczym, profilaktycznym i kosmetycznym, ale przy jej stosowaniu należy przestrzegać kilku zasad.

W części korzeni, która wystaje nad ziemię, marchew wytwarza solaninę ( widoczną jako zazielenienie), która jest toksyczna, toteż należy tę część odciąć. 
Marchew może także zawierać resztki pestycydów które lokalizują się w częściach zewnętrznych korzenia i dają się stosunkowo łatwo wyeliminować po przez staranne skrobanie.









Tekst postu, oparty między innymi, o "Poradnik zdrowia Apteka Natury" Pani Jadwigi Górnickiej.