Warzywa mogą leczyć cz. 2

Kapusta (zielona i czerwona)

Od około 4 tys. lat znana jest ze swoich właściwości leczniczych. Specjalnie przydatne są liście mające różnorodne zastosowanie. Surowa kapusta może być w leczeniu tym, czym jest chleb w pożywieniu codziennym.

Wewnętrznie

Kapusta na użytek wewnętrzny w postaci surówek lub świeżego soku jest zalecana na dolegliwości gastryczne, jelitowe, układu oddechowego, ogólne osłabienie.

Żelazo, magnez i miedź zawarte w kapuście leczą anemię (nie pić płynów o temperaturze wyższej niż 45oC). Kapusta była i jest najlepszym lekiem na szkorbut. Na marskość i puchlinę brzuszną można spożywać z korzyścią sok z kapusty ( 400g dziennie, po 200g porcja) lub kapustę gotowaną względnie surową ( w postaci surówek).

Sok z kapusty zaleca się alkoholikom i na wrzód trawienny. Spożywanie kapusty zalecane jest także cukrzykom.

Właściwości gojące i zabliźniające soku z kapusty są wykorzystywane przy leczeniu zapalenia wrzodziejącego okrężnicy. Skutek leczniczy zawdzięczamy kleistym śluzom roślinnym, siarce, solom potasowym i witaminie U (chroni śluzówki), witaminie K (przeciwkrwotoczna). Witamina U, rozpuszczalna w wodzie, i świeże enzymy rozkładają się podczas gotowania, toteż należy kapustę spożywać w stanie surowym.


Do surówki z kapusty należy dodawać zmielony kminek z majerankiem, co ułatwia trawienie.


Korzystna dla organizmu jest także kapusta kiszona. Zawiera enzymy pomagające trawienie tłuszczów i błonnika. Enzymy mlekowe kapusty działają silnie dezynfekująco na przewód pokarmowy. Nie należy więc ich niszczyć poprzez płukanie kapusty kiszonej.

Spożywanie surowej kapusty, bogatej w sole mineralne i witaminy zapewnia wzmocnienie i regulację organizmu, a także daje odporność na działanie bakterii chorobotwórczych. Często spożywane surówki i świeży sok z liści działa podobnie do antybiotyków.


Zapobiegawczo - Najlepiej często podawać przed jedzeniem jako przystawkę kapustę pokrajaną drobno, zaprawioną oliwą, sokiem cytrynowym, pietruszką i czosnkiem.


Odżywczo - Pić 1 szklankę soku ze świeżej kapusty, z dodatkiem soku z marchwi i soku cytrynowego.


Owrzodzenia przewodu pokarmowego - 2-3 szklanki soku ze świeżej kapusty codziennie między posiłkami, można dodać sok z jabłka.





Zewnętrznie


Świeże liście kapusty stosowane zewnętrznie leczą następujące choroby i dolegliwości: opłucną-płucną(katar, zapalenie oskrzeli), żołądkowo-jelitowe, wątrobowe, pęcherzowe, egzemę, opryszczki, trądzik, łupież, gangreny i martwice, guzy i nowotwory, hemoroidy, różne infekcje, nerwobóle reumatyczne, zębowe, nerwu twarzowego, dnawy, kolkę nerkową, oparzenia, pęknięcia i odmroziny z pęcherzami, półpasiec i gorączki napadowe, przerost węzłów chłonnych, wykwity skórne w kile, ropień zimny, gruźlicę stawową i kostną, stłuczenia, siniaki, silne bóle głowy, migreny, ukąszeni , zapalenia opłucnej, astma , zapalenia naczyń chłonnych, włośniczek, dolegliwości naczyniowe, żylaki, chorobowy obrzęk migdałków podniebnych.


Do leczenia można używać mięsistych liści kapusty czerwonej lub włoskiej. Im świeższa tym skuteczniejsze ich działanie.
Używa się wymyte liście kapusty z wyciętymi unerwieniami. Rozgnieść liście wałkiem do ciasta lub butelką na czystej stolnicy. Gdy ukaże się sok można przystąpić do sporządzania okładu. Jeden lub warstwę z dwu, trzech liści, przyłożyć i owinąć bandażem. W przypadku bardzo czułej rany moczyć liście we wrzątku przez dwie sekundy, co je zmiękcza, a przed nałożeniem na wrzód o brzegach obrzękniętych, twardych i popękanych macerować liście przez pół godziny w oleju słonecznikowym, co czyni je bardziej gojącymi.

Owrzodzenia, czyraki - Kompres z trzech warstw liści na 2-4 godziny lub na noc.

Trądzik, wypryski skórne - Obmywać sokiem ze świeżej kapusty.

Ból gardła przy przeziębieniu - Płukać świeżym sokiem kapusty.

Zapalenie stawów - Okłady z 3-4 warstw liści łagodzą bóle stawowe.

Oparzenia - Kompresy ze zmiażdżonych liści kapusty, tartej marchwi. Także świeżej skrobi ziemniaczanej.

Kolka nerkowa - Kompres z 3-4 warstw liści przykrytych płótnem.

Porażenie słoneczne - Założenie kasku z 3-4 warstw liści kapusty na głowę na kilka godzin łagodzi skutki porażenia.

Stłuczenia i uszkodzenia skóry - Kompresy z liści nasączonych oliwą.

Zachrypnięcia, utrata głosu - sok ze świeżej kapusty z miodem i żółtkiem. Pić 2-3 szklanki wywaru.

Zaparcia - obstrukcja - Pić 2-3 szklanki wywaru z kapusty świeżej.

Bóle żołądka, jelit, biegunki - Spożywać świeżą kapustę długo gotowaną, pić także wodę po ugotowaniu.

Zapalenie oskrzeli i opłucnej - Pomocniczo pić 1-2 szklanki soku ze świeżej kapusty oraz kompresy z liści.

Bóle newralgiczne - Okłady z liści minimum 4 godz. albo na noc.
Choroby skóry, liszaje - Łagodzi obmywanie sokiem ze świeżej kapusty i przykładanie liści w kompresach.

Ukąszenia owadów - Masować skórę liściem kapusty i zastosować go w formie opatrunku.
Zranienia, przecięcia skóry - Można doraźnie zabezpieczyć opatrunkiem z dobrze wymytego liścia kapusty.

Prostata - Okłady z liści co drugi wieczór na przemian - na dół brzucha oraz na krocze.

Wybroczyny podskórne, wysięki po stłuczeniach - Kompresy z 3 warstw liści zapobiegają wysiękom i łagodzą bóle.

Niedomagania wątroby i woreczka żółciowego - Łagodzą kompresy z liści 3-4 warstwy zmieniane co 4 godziny.

Hemoroidy - Łagodzą okłady z liści.

Bezsenność - 3 warstwy liści umieszczone na karku i na stopach ułatwiają zapadnięcie w sen.
 
Żylaki (bolesne) - Okłady z 2-3 warstw liści na szerokiej przestrzeni lekko obandażowane.

Lumbago - Łagodzą całonocne kompresy z 2-3 warstw liści.

Skóra twarzy w zakresie pielęgnacji - Okłady (nawet na 0,5 godz.) regenerują skórę twarzy. Najlepsze na całą noc.

Migrena - Liście zastosowane na okłady w miejscach bolesnych głowy, na wątrobę i dół brzucha.


Nadciśnienie tętnicze - Pomocniczo łagodzi przykładanie liści na okolice lędźwiowe, kark, łydki przez 2- 3 godziny.

Owrzodzenia kończyn - Stosowanie przez dłuższy czas okładu opatrunków z liści przyspieszają likwidację owrzodzeń i zabliźnianie. W dzień zmieniać opatrunki co 3-4 godz. a na noc tylko przy silnych bólach.

Uwaga: Niedopuszczalne jest nakładanie na liście ceraty ani folii (w celu zabezpieczenia przed przemakaniem), gdyż grozi to powstaniem niezwykle trudnych do wyleczenia odparzeń.


W medycynie ludowej okłady z liści kapusty mają zastosowanie w dwóch rodzajach schorzeń: w gośćcowych zmianach stawowych i/lub w głębokich zmianach ropnych, np. torbielach piersi.

Przy torbielach, należy stosować na noc okłady z rozgniecionych liści kapusty na piersi i dół brzucha (lub w formie podpaski), po czym owinąć te miejsca flanelą.

Rano liść może być albo suchy i bezzapachowy (przy zmianach stawowych), albo wilgotny o zapachu kiszonej kapusty (przy zmianach ropnych). Często liść jest przyklejony do skóry, więc odrywa się trudno i pozostają przyklejone niewielkie kawałki. Należy je zmyć ciepłą wodą, może być z użyciem szarego mydła. Po zdjęciu okładu należy skórę posmarować Maścią z witaminą A.

Chorzy często popełniają błąd ustalając lub opisując swoje dolegliwości, np. bóle ścięgien kwalifikują jako zmiany stawowe. W takim wypadku okłady z liści kapusty rzecz jasna nie mogą być skuteczne. Ale nie dowiemy się tego, dopóki nie spróbujemy, zwłaszcza że jest to metoda absolutnie nieszkodliwa. Toteż okłady z liścia kapusty najpierw stosujemy cztery dni z rzędu na próbę. Jeśli w tym czasie żadnych efektów nie odczujemy, to odstępujemy od kontynuowania kuracji, ale jeśli próba da efekt pozytywny - obrzęki i/lub bóle stawowe zaczną ustępować; głębokie zmiany ropne zaczną znikać.

Marchew

 

Należy do jarzyn o najwyższych właściwościach leczniczych. Jako roślina astralna kumuluje energię światła słonecznego i promieni kosmicznych, co sprawia, że korzeń oznacza się dużą siłą witalną. Zachodzące w marchwi procesy przemiany kwantów energii świetlnej, krzemu i innych substancji działają stymulująco, szczególnie u dzieci, na ośrodkowy układ nerwowy i mają korzystny wpływ na przemianę materii (tworzenie tkanki kostnej, pobudzenie wzrostu).






Ma działanie regulujące, mineralizujące, wzmacniające, oczyszczające, regenerujące, działa przeciwcukrzycowo, pobudza naturalne siły obronne, reguluje czynności jelit i działa przeciwbiegunkowo, przeciwgnilnie, gojąco na jelita i przewód pokarmowy, oczyszcza krew, rozpuszcza żółć, sprzyja wydzielaniu mleka u karmiących matek, goi rany, działa wykrztuśnie, moczopędnie, usuwa robaki, uwalnia z głębi skóry zrakowaciałe komórki i tkanki.

Może być stosowana w formie pulpy, soku, suszu i nasion. Powiększona liczba czerwonych krwinek i hemoglobiny odnawia komórki naskórka, pobudza czynności wątroby, pozwala uzyskać zdrową i ładną skórę, działa uspakajająco. Należy do roślin najbogatszych w karoten.





Wewnętrznie

Astenia (osłabienie ogólne), anemia , biegunka u dzieci, blednica, zaburzenia trawienia, dermatozy, białaczka, demineralizacja, dolegliwości płucne (gruźlica, bronchit, astma), dna, artretyzm, reumatyzm, hemoroidy, infekcje jelit, krzywica, łuszczyca, niedomogi wątroby, obniżona ostrość widzenia, miażdżyca, pęcherzyca, pasożyty jelitowe.

Na wzmocnienie - Sok z marchwi nawet do 0,51 dziennie pić 1 szklankę na czczo i wieczorem. Dla niemowląt należy podawać sok zmieszany w połowie z wodą.

Astma, bronchit, zachrypnięcie - Czysty sok z marchwi jest dobrym środkiem wykrztuśnym.

Biegunki dziecięce - Dietetyczna zupa: 1 kg marchwi gotować przez 2 godziny, przetrzeć lub 0,5kg pokrajanej w kawałki gotować w 1l wody aż do rozmiękczenia, po przetarciu dodać wody do 1l i pół łyżeczki soli. Można przechowując w chłodzie podawać przez 2-3 dni łyżeczką lub smoczkiem. Kurację można prowadzić przez 5-6 dni, stopniowo zmniejszając ilość marchwi aż do 100 g na 1l wody. Oseskom można wlewać zupkę z marchwi do mleka w proporcji 1:1 i dalej 1:2 części mleka. Zamiast zupek można w okresie biegunki podawać czysty sok z surowej marchwi zmieszanej z wodą, a mleko dopiero po zakończeniu biegunki.
Wzdęcia, gazy - stosuje się napar z nasion marchwi 1 łyżeczkę na szklankę wrzątku.


Zewnętrznie

Stosuje się odwar z marchwi na kompresy lub świeże liście (nać) zmiażdżone lub odwar z liści w następujących przypadkach: owrzodzenia, oparzenia, czyraki, liszaje, odmrożenia, afty (zakaźna choroba jamy ustnej), pękanie skóry. Sok z marchwi służy też do pielęgnacji cery (twarzy, szyi), czyni ją delikatną i świeżą, zapobiega zmarszczkom.






Uwaga: Marchew jest wprawdzie uniwersalnym środkiem leczniczym, profilaktycznym i kosmetycznym, ale przy jej stosowaniu należy przestrzegać kilku zasad.

W części korzeni, która wystaje nad ziemię, marchew wytwarza solaninę ( widoczną jako zazielenienie), która jest toksyczna, toteż należy tę część odciąć. 
Marchew może także zawierać resztki pestycydów które lokalizują się w częściach zewnętrznych korzenia i dają się stosunkowo łatwo wyeliminować po przez staranne skrobanie.









Tekst postu, oparty między innymi, o "Poradnik zdrowia Apteka Natury" Pani Jadwigi Górnickiej.

Warzywa mogą leczyć cz.1

Cebula i czosnek od wieków ratowały ludzi przed czarną ospą i dżumą (czarną śmiercią). Kryją w sobie znacznie więcej tajemnic i słyną nie tylko ze swojego wyjątkowego smaku, ale także właściwości leczniczych. Tak cebula, jak i czosnek mają potężne antybakteryjne i antyseptyczne właściwości. Cebulę i czosnek w celach leczniczych można używać na różne sposoby. Nasi przodkowie wiedzieli, że cebula i czosnek są bardzo skuteczne w leczeniu chorób gorączkowych, zaraz, w tym dżumy. W obecnej sytuacji kiedy przyszło nam zmagać się z nieznanymi przez nas wirusami ludzie przypominają sobie o wspaniałym działaniu cebuli i czosnku. Cebula Należy do najbardziej rozpowszechnionych i lubianych roślin warzywnych i przyprawowych na świecie, znajduje również zastosowanie jako roślina lecznicza. Surowcem zielarskim jest świeża cebula, zbiera się wyłącznie zdrowe i dojrzałe cebule. Na Wschodzie i krajach śródziemnomorskich uprawiano cebulę od najdawniejszych czasów. Egipcjanie używali ją jako pożywienia dla niewolników wznoszących gigantyczne grobowce faraonów, zapobiegała w szerzeniu się chorób epidemiologicznych. Jak podają stare kroniki, nie było wolno spożywać krajanej cebuli (powoduje łzawienie) w starożytnym Egipcie, w "święta radosne". Używa się jej jako środka wzmacniającego trawienie i pobudzającego apetyt, w celu obniżenia poziomu cukru we krwi, i jako środka wykrztuśnego. W pewnych wypadkach cebula daje pozytywne wyniki jako środek przeciw robakom. W medycynie ludowej stosuje się cebulę zewnętrznie przeciw owrzodzeniom, sok z cebuli wpuszczony do nosa hamuje katar. Liczne łuski okrywające cebulę ("koszule"), zależnie od ilości, zapowiadały według ludowych wierzeń bardziej lub mniej ostrą zimę. Wartość kaloryczna cebuli jest mała (10 dkg cebuli surowej = 50 kalorii), natomiast zawiera ona cenny zespół witamin A, B, C i bogaty asortyment soli mineralnych. Zawartość krzemu i wapnia koniecznego do budowy i wzmocnienia kości sprawia, że cebula jest wskazana jako pożywienie dla młodzieży i starców. Dzięki siarce, potasowi i jodowi cebula ma właściwości antytoksyczne i antyinfekcyjne. Także działania moczopędne zostały potwierdzone badaniami. Zaleca się spożywanie cebuli chorym na marskość wątroby oraz ludziom otyłym. Często używana zapobiega przedwczesnemu starzeniu się, pasożytom (robakom) jelitowym, schorzeniom prostaty (gruczołu krokowego u mężczyzn) oraz niemocy płciowej. Jeśli chodzi o kulinaria to cebula nie należy do jarzyn łatwostrawnych, ta najsmaczniejsza smażona - najdłużej zalega w żołądku!. Najzdrowsza i najlepiej tolerowana przez organizm człowieka jest cebula surowa, dokładnie przeżuta. Do surówek z dodatkiem cebuli nie zaleca się dodawać octu, ponieważ kwas octowy utrudnia jej trawienie Spożywać cebulę można: - surową, krajaną lub tartą, trzymaną kilka godzin w oliwie; - w sałatkach, surówkach, przekąskach i wszystkich zupach; - na kanapkach z masłem, skropionych oliwą; - pokrajaną, moczoną kilka godzin w ciepłej wodzie, do zjedzenia na czczo, po skropieniu sokiem cytrynowym. Leczniczo do wewnątrz Przeciw grypie - zapobiegawczo - rozmoczone 2 cebule w 0,5 1 wody, pić po szklance w dzień między posiłkami i przed snem. Czas kuracji 15 dni. Przeciw biegunce - pełną garść łupin cebuli gotować 10 minut w 1 litrze wody. Pić stopniowo 0,51 dziennie aż do ustąpienia dolegliwości. Dla niemowląt przy biegunce gotować 3 cebule w 1l wody przez 2 godziny. Po przestygnięciu przecedzić i osłodzić (miodem) do picia. Przeciw reumatyzmowi - Odwar z 3 pokrajanych cebul, gotowanych 15 minut w 1l wody, pić 2x dziennie rano i wieczorem. Przeciw katarowi - pokrajana i ocukrzona cebula po 24 godz. wytwarza syrop, do stosowania codziennie po 2-5 łyżek. Leczniczo na zewnątrz Bóle reumatyczne - łagodzą okłady surowej utartej cebuli. Migrena - kompresy z surowej utartej cebuli, na czoło. Ukąszenia owadów - nacierać skórę kawałkiem cebuli przez 1-2 minuty (ewent. usunąć żądło). Hemoroidy - gotowaną, zmiażdżoną cebulę przykładać (na noc) na podpasce higienicznej. Trudno gojące się rany - upieczoną, zmacerowaną cebulę przykładać na opatrunku. Stosować podobnie, lecz na surowo, cienką błonkę dzielącą łuski cebuli. Odmrożenia - Przykładać kompresy z soku wyciśniętego z utartej cebuli. Odstraszanie komarów - pokrajaną cebulę położyć obok posłania itp. Zapach cebuli usuwają: spożycie kilku natek pietruszki, kopru lub jabłka.  JAK SOBIE POMÓC? Cebulę należy pokroić w plasterki i nacierać nią chore części ciała, w tym klatkę piersiową. Kiedy cebula ściąga choroby robi się czarna i chory szybko zdrowieje. Dobrze jest postawić cebulę przy chorym. Odkroić oba końce, nabić cebulę na widelec i włożyć widelec do słoika z cebulą do góry. Pozostawić na noc blisko łóżka chorej osoby. Rano w skażonym powietrzu cebula będzie czarna od zarazków, ulega zniszczeniu a chory zdrowieje. Dawniej znachorki, zielarki siekały cebulę i czosnek i wkładały do skarpetek, w ten sposób ochraniały siebie i innych od choroby. Dzisiaj to wydaje się śmieszne i okropne śmierdzieć czosnkiem i cebulą, ale jeśli ma to nas uchronić przed chorobą warto spróbować. Chłonne właściwości cebuli znane były już od czasów starożytnych, oczyszczano za jej pomocą powietrze ze szkodliwych zapachów. "Gdy dom był odwiedzany przez zarazy - pisze Lee Pearson w "Elizabethans"- plasterki cebuli zostały na płytkach w całym domu do 10 dni po ostatnim przypadku choroby czy śmierci chorego. Plasterki cebuli miały absorbować elementy zakażenia." Medycyna ludowa stosuje podobne metody do chwili obecnej, np. ukąszenie osy lub innych owadów. Miejsca ukąszenia smaruje się cebulą. "Technika cebulowa" jest prewencją do odwrócenia wszelkich chorób zakaźnych w tym: ospy, grypy i innych chorób zakaźnych, gorączkowych. Są różne teorie:   -jedni twierdzą, że cebula pochłania trującą atmosferę    -drudzy, że cebula może wchłonąć wszystkie zarazki w chorym pomieszczeniu i uleczyć choroby. Kiedy cebulę stosujemy prewencyjnie powinna być często zmieniana a w przypadku choroby zawsze kiedy zmienia kolor na czarny. W przypadkach ciężko chorych powinna być usuwana codziennie i zastąpiona świeżą. "Wielokrotnie obserwowano, że plaster cebuli w bezpośrednim sąsiedztwie z zarazą (np, domu sąsiada) działa jak "tarcza chroniąca". Plastry cebuli w sali chorych wyłapują wszelkie zarazy i zapobiegają chorobom. (Publikacja z roku 1887 w Western Dental Review)   Syrop z cebuli, czosnku, cytryny i miodu   Składniki - 6 główek dużej cebuli - 2 główki czosnku - 2 cytryny - miód Cebulę i czosnek obrać, pokroić na drobne kawałki. Dodać sok z cytryn, wszystko wymieszać i zalać miodem. Miód powinien przykryć pokrojoną cebulę i czosnek. W krótkim czasie otrzymamy syrop. Należy go zlać w ciemną szklaną butelkę, szczelnie zamknąć i trzymać w chłodnym miejscu. Pić codziennie 1- 2 łyżki stołowe. Czosnek Zwany "lekiem biedaków" posiada właściwości antybiotyczne, jest naturalnym, dostępnym środkiem na wiele schorzeń i dolegliwości.  W medycynie dobre wyniki daje stosowany przy wzdęciach i zwalczaniu pasożytów przewodu pokarmowego.  Ponadto obniża ciśnienie krwi i działa żółciopędnie, jak również hamuje rozwój bakterii i grzybów pleśniowych. Przy zewnętrznym stosowaniu drażni skórę i u osób wrażliwych może spowodować stany zapalne i pęcherze.  Czosnek przepisuje się do wewnętrznego użytku przy wysokim ciśnieniu krwi i zwapnieniu żył, przy wzdęciach, infekcyjnym nieżycie jelit, przeciw owsikom i innym pasożytom przewodu pokarmowego.  Czosnek posiada wybitne właściwości antybiotyczne, żuty nie tylko odkaża jamę ustną, zabija w niej bakterie, ale jest środkiem infekcyjnym przeciw schorzeniom żołądka i jelit. Spożywany systematycznie i w małych ilościach wpływa korzystnie na przemianę materii i obniża nadciśnienie. Podobnie jak cebula działa przeciw infekcyjnie i pomaga w utrzymaniu dobrego zdrowia. Pożytecznym jest, spożywać codziennie przed śniadaniem kanapkę z 2 ząbków utartego czosnku, kilku listków pietruszki i kilku kropli oliwy. Wewnętrznie Przeciw chronicznemu bronchitowi, kokluszowi, rozedmie płuc, nadciśnieniu -  Łupinę i skórkę z główki czosnku w roztworze wodnym 1:50. Używać 20 kropli 2x dziennie. Co kilka dni przerywać. - Wyciąg alkoholowy ze świeżej główki czosnku stosować 2x dziennie 20-30 kropli. Przeciw pasożytom jelitowym (robakom) - 3 główki czosnku zalać 1 szklanką wrzątku i pod przykryciem pozostawić na noc. Pić na czczo co-dziennie przez 3 tygodnie. - Syrop z 0,5 kg główek czosnku gotowanych w 1l wody z dodatkiem 1 kg cukru. stosować na czczo 2-3 łyżki. Dla neutralizacji zapachu można do-dać jabłko lub nasiona kopru i natkę pietruszki. Zewnętrznie Stłuczenia, obrzęki - stosować mieszaninę utartego czosnku z oliwą i tłuszczem niesolonym. Owrzodzenia skóry - można stosować do przemywania lub kompresów 2% roztwór alkoholowy soku wyciśniętego z utartego czosnku. Świerzb i parchy - przemywać mieszaniną 6 utartych główek czosnku na 1l wody, albo wcierać mieszaninę czosnku i olejku kamforowego w pro-porcji 1:2. Bóle reumatyczne - stosować wcieranie mieszaniny czosnku i olejku kamforowego w proporcji 2:1. Na wzmocnienie ogólne - Smarowanie wzdłuż całego kręgosłupa miesza-niną utartego czosnku i olejku kamforowego w proporcji 2:1. Brodawki, kurzajki - przykładać na noc utarty czosnek dokładnie tylko na miejsca pokryte brodawkami. Usunięcia brodawek można oczekiwać dopiero po 15 dniach. Artykuł mgr  Magdaleny Makarewicz-Wujec i dr n. med. Małgorzaty Kozłowskiej-Wojciechowskiej z Instytutu Żywności i Żywienia Czosnek już od kilku tysięcy lat cieszy się sławą wspaniałego środka leczniczego. Poza tym jest nie tylko cenioną przyprawą, ale również dobrym źródłem witamin i składników mineralnych. Już w starożytności czosnek zdobył dużą popularność. Uprawiali go Rzymianie, Asyryjczycy, Egipcjanie, Grecy, Hebrajczycy i Arabowie. Rzymianie wierzyli, że zwiększa sprawność bojową żołnierzy. Hipokrates polecał go jako lekarstwo w schorzeniach układu pokarmowego i oddechowego, a już 4500 lat p.n.e. Egipcjanie poznali się na właściwościach bakteriobójczych czosnku. Te zalety doceniła także medycyna ludowa. Dopiero jednak w 1944 r. rozszyfrowano skład czosnku i poznano dokładnie substancje lecznicze. Wyizolowano allicynę - substancję nadającą zapach i zarazem działającą przeciwbakteryjnie. Allicyna i trójsiarczek dwuallilu, który również występuje w czosnku, ma tak silne działanie bakteriobójcze i bakteriostatyczne, że ujawnia się ono nawet w rozcieńczeniach typu 1:25 000! Siarkowe związki lotne, które odkryto w czosnku wykazują natomiast wysoką skuteczność leczenia przeziębień i infekcji układu oddechowego. Niedawno stwierdzono także, że czosnek może być skuteczny w profilaktyce i leczeniu chorób serca. Związki występujące w czosnku, pod warunkiem, że jest on jedzony codziennie, mogą korzystnie wpływać na poziom cholesterolu poprzez obniżenie stężenia frakcji "złej" LDL, a zwiększenie stężenia frakcji "dobrej" HDL. Niektórzy naukowcy wskazują również na możliwość zapobiegania przez związki siarkowe rozwojowi nowotworów i zmniejszania ciśnienia krwi. Czosnek rośnie prawie we wszystkich strefach klimatycznych. Ma jednak duże wymagania, jeśli chodzi o glebę. Najkorzystniejsze warunki uprawy to duża wilgotność gleby i duże nasłonecznienie. Potentatami w uprawie czosnku są takie kraje jak: Hiszpania, Indie, Egipt, Włochy, Turcja. Czosnek ogrodowy należy do botanicznego rodzaju Allium sp. podobnie jak cebula, por i szczypiorek. Jest byliną o cebuli złożonej z małych cebulek zwanych ząbkami.  Świeże główki czosnku zawierają około 60% wody, 32% węglowodanów i 6,45% białka. Spośród witamin w największej ilości obecna jest witamina C. Świeże, obrane już ząbki czosnku zawierają ok. 31 mg witaminy C/100 g produktu. Czosnek dostarcza również nieco witamin z grup B (zwłaszcza witaminy B1). Wśród składników mineralnych na uwagę zasługuje dość duża zawartość potasu (400 mg/100 g produktu), żelaza (1,7 mg/100 g produktu), magnezu (25 mg100 g produktu) i fosforu (153mg/100g produktu). Kaloryczność czosnku jest dość duża i wynosi 146 kcal/100 g produktu, jednak nie jest to wadą, biorąc pod uwagę fakt, iż głównie stosuje się go jako przyprawę. Nie można również zapominać o kulinarnych zaletach czosnku. Stosowany do tłustych mięs, takich jak wieprzowina i baranina, znacznie poprawia ich smak. Można go też używać do drobiu, królików i dziczyzny. Bez czosnku nie obejdzie się wiele popularnych gatunków wędlin, np. salami i kabanosy. Jedyną wadą czosnku jest nieprzyjemny zapach po jego spożyciu. Dotyczy to niestety zwłaszcza czosnku świeżego, który ma największe właściwości lecznicze. Znane są jednak sposoby pozbycia się tego zapachu. Najczęściej zaleca się żucie zielonej natki pietruszki, a także popicie czosnku jogurtem lub mlekiem. Inni natomiast proponują odrobinę czerwonego wina, goździki lub miód.   Różne przepisy lecznicze z czosnku: Leczenie nalewką czosnkową Składniki: 1 litr spirytusu 95% 1 kg czosnku Sposób przyrządzenia: Czosnek obrać, posiekać. Tak przygotowany czosnek zalać w słoju kilkakrotnie potrząsamy słojem aby pomieszać jego zawartość. Nalew ze słoja filtrujemy, masę czosnkową wygniatamy, wyciśnięty nalew również filtrujemy i rozlewamy do czystych butelek. Przechowujemy w ciemnym miejscu. Nalewka z czosnku może być pomocna w walce z największym zabójcą w krajach rozwiniętych, jakim są choroby krążenia. Zalecana jest przede wszystkim osobom w starszym wieku, bowiem aktywne substancje zwarte w czosnku przeciwdziałają nadmiernej fermentacji, odmładzają organizm, działają antymiażdżycowo, leczą reumatyzm, generalnie oczyszczają organizm z różnych substancji toksycznych i przeciwdziałają w ten sposób powstawaniu różnych chorób pochodnych jednak nie może być za alternatywny lek na choroby. Dawkowanie 20 kropli na łyżce mleka podawane podczas jedzenia. Zewnętrznie nalewkę po rozcieńczeniu w stosunku 1:10 czy też 1:20 można stosować do przemywania ran, przy trądziku, tłustym łojotoku itp. Sok z 40 g zmiażdżonego czosnku zmieszać z 80 g wody 80 g cukru. Stosuje się go przy infekcyjnych chorobach dróg oddechowych i grypie. Nalewka czosnkowa na nadciśnienie 1 szklanka miazgi czosnku, 1 szklanka soku z cytryny, 2,5 szklanki przegotowanej wody. Wszystkie składniki wymieszać i przechowywać w ciemnej butelce w chłodnym miejscu. Stosować codziennie 1 łyżkę stołową wieczorem przed snem, po kolacji. Tybetańska nalewka z czosnku „Nalewkę tę robię z 30 dag. czosnku i 200 gram (200 ml) spirytusu. Czosnek należy obrać z łusek, następnie zmiażdżyć w porcelanowej miseczce drewnianą łyżką (nie stosować metalu), zalać spirytusem, w ciemnym naczyniu, dokładnie przykryć i odstawić na 7 dni do lodówki, od czasu do czasu wstrząsnąć naczynie. Następnie przecedzić przez sito, odcisnąć, zlać do ciemnego naczynia i odstawić na dalsze 3 dni. Po tym czasie nalewka jest gotowa. Nie należy jej jednak stosować u osób starszych, chorych na choroby wrzodowe, oraz cierpiących na alergie pokarmowe. W czasie trwania kuracji należy kontrolować ciśnienie krwi. W razie wystąpienia jakiś niepokojących objawów, kurację trzeba przerwać. Kuracja, to 3 etapy. Pierwszy, 6 dni, kiedy dawki zwiększamy o jedną kroplę. Drugi, też, 6 dni, kiedy dawki zmniejszany o jedną kroplę. Oraz trzeci właściwy, 3 dniowy. Nalewkę przyjmujemy, przed śniadaniem, obiadem, kolacją z niewielką ilością mleka. Wygląda to tak: dzień pierwszy; śniadanie - 1 kropla, obiad – 2 krople, kolacja – 3 krople. Dzień drugi; śniadanie – 4 krople, obiad – 5 kropli, kolacja – 6 kropli. I tak, aż do dnia szóstego i 17 kropli. Potem dawkę zmniejszamy zaczynając od 17 kropli, do 1 kropli w dwunastym dniu kuracji. W trzynastym dniu zaczynamy stosować 25 kropli 3 razy dziennie, przed posiłkiem, przez trzy dni. Kurację można powtarzać co pięć lat, nie wcześniej”.    Dodam jeszcze, że najlepszym czosnkiem, do wykonania tej nalewki,  jest czosnek świeżo zebrany. Mnisi tybetańscy, równie uważają, że nalewkę powinno się stosować raz na pięć lat. Kurację można powtórzyć po 5 latach. Stosuje się ją w stanie przedzawałowym, przeciwko miażdżycy, stenokardii, udarowi mózgu i nowotworom. Ponadto likwiduje w organizmie złogi tłuszczu i zwapnienia, ułatwia przemianę materii, uelastycznia naczynia krwionośne, eliminuje szum w głowie, działa na poprawę wzroku, i ogólnie odmładzająco na organizm. Czosnek przeciw miażdżycy   1 filiżanka mleka, 2 ząbki czosnku. Czosnek posiekać, zgnieść i gotować w mleku przez 5 minut. Pić po 1 filiżance dziennie.  Olej czosnkowy przy miażdżycy Zgnieść ząbki ze średniej wielkości główki czosnku, zalać szklanką nie rafinowanego oleju słonecznikowego i odstawić do lodówki na 24 godziny. Łyżeczkę otrzymanej mikstury zmieszać z łyżeczką soku z cytryny. Zażywać 3 razy dziennie przed jedzeniem przez 2-3 miesiące. Czosnek na podwyższone ciśnienie - 1 główka czosnku 1/2 l wody, 3 cytryny - Gotować czosnek z wodą przez 10 minut. Ostudzić, przecedzić. Wlać płyn do butelki i dodać sok z cytryn. Pic codziennie po kieliszku na czczo. - Zmiażdżyć 1 ząbek czosnku i zalać go na noc szklanką przegotowanej zimnej wody. Wypić rano przed śniadaniem. Zupa z czosnku przy podwyższonym ciśnieniu 5-6 ząbków czosnku, trochę oliwy z oliwek, 1,5 l mleka, 2 żółtka, sól, pieprz. Po zagotowaniu należy zmniejszyć ogień i mieszając dodać żółtka. Posolić i popieprzyć do smaku. Podawać z grzankami z chleba.  Wyciąg z czosnku bezwonny 30 ząbków czosnku obrać z łusek, posiekać bardzo drobno lub utrzeć na miazgę, ewentualnie zmiksować w 1 l przegotowanej chłodnej wody, dodać sok z 500 g cytryn, wymieszać, rozlać do małych słoików z przykrywkami i przechowywać w lodówce. Pic po 1 łyżeczce lub 1 łyżce stołowej 1-3 razy dziennie na 1 godzinę przed posiłkami. Przy dłuższym stosowaniu kontrolować ciśnienie krwi - dotyczy to zwłaszcza osób z niskim ciśnieniem. Wyciąg ma wszystkie działania czosnku.  Czosnek w plasterkach Pokroić 1-2 ząbki czosnku na plasterki i nie rozgryzając w ustach połknąć, popić 1/4 szklanki wody i wkrótce zjeść posiłek. Zapewnia to bezwonny oddech, natomiast nie zmniejsza skuteczności działania. Jeśli jednak czosnek ma działać w jamie ustnej, wówczas najlepiej jest plasterki lub miazgę położyć na cienki chleb posmarowany masłem i powoli żuć. Nie uniknie się przykrego zapachu, ale zwiększa to skuteczność, zwłaszcza w stanach ropnych. Ocet z czosnku 50g czosnku, 100g octu. Dawkowanie: 20-30 kropli 2-3 razy dziennie przeciwko biegunce i innym chorobom wymienionym wyżej.  Przeciwko biegunce Czosnek rozgnieść albo posiekać, wymieszać z natką pietruszki i masłem i używać do chleba. Można także posiekać 5-6 ząbków czosnku, razy dziennie po 1 szklance. Taki sam ekstrakt stosuje się do przepłukiwania dziąseł przy paradentozie.  Przeciwko przeziębieniu pęcherza moczowego -Kilka ząbków czosnku ugotować w 100-200 ml wody, przecedzić i codziennie rano pić przez kilka dni. -3 główki czosnku, 400 ml białego wina. 15 minut i przecedzić. Pić przed spaniem po 1 szklaneczce ciepłego wina przez 3 tygodnie. Oprócz tego należy pić napar z jęczmienia lub owsa. Przeziębienie - zapobiegawczo - 24 duże ząbki czosnku i 3 całe dobrze umyte cytryny (przeciąć na 4 części i usunąć pestki) przepuszczamy przez maszynkę do mięsa. Wszystko zalewamy litrem przegotowanej i ostudzonej wody i zostawiamy pod przykryciem na 24 godziny w chłodnym miejscu. Przecedzamy i zlewamy do butelek z ciemnego szkła. Pijemy 1-2 kieliszki dziennie. - Ugotować na parze 4-6 ząbków czosnku bez zdejmowania błoniastej osłonki, którą usuwamy po ugotowaniu. Zjadać codziennie przed snem całą porcję dokładnie przeżuwając. Kurację przeprowadzać 2 razy w roku przez 2 tygodnie.  Przeziębienie - Obrane ząbki czosnku (dorośli 50-60 g, dzieci 1-5 lat - 25 g, 5-15 lat - 40 g) zalać 250 ml wrzącej wody i moczyć przez 12 godzin. Dzieciom do 12 lat podawać po 1 łyżeczce a starszym i dorosłym po 1 łyżce stołowej  - 2-4 ząbki czosnku drobno posiekać lub przecisnąć przez praskę. Zalać szklanką gorącego mleka, dodać 1 łyżeczkę miodu. Pić codziennie przed snem.                        Nalewki na czosnku  - 200 g czosnku, 1 l alkoholu 60 proc. - Obrany ze skórki i na 10 dni. Przecedzić. Dawkowanie: 20-30 kropli 2-3 razy dziennie przeciwko nicieniom i innym chorobom wymienionym wyżej. - 50g zmiażdżonego czosnku zalać 150g koniaku. Odstawić w zamkniętym naczyniu na 14 dni. Po tym czasie przecedzić i pić dwa razy dziennie, dwie godziny po jedzeniu, po 25 kropli w kieliszku, dodając nieco przegotowanego mleka. Nalewka ma zastosowanie przy nadciśnieniu tętniczym i podwyższonym cholesterolu.  Czosnek na bezsenność 25 kropli nalewki czosnkowej rozpuścić w szklance letniej wody, dodać pół łyżeczki miodu i wypić przed snem.  Wywar z czosnku na problemy z trawieniem 25 g czosnku, 1 l wody lub mleka. Czosnek gotować z wodą lub mlekiem przez 15 minut, przecedzić. Pić 2 szklanki dziennie na lepsze trawienie, przeciwko biegunce, podwyższonemu ciśnieniu i gazom.  Czosnek na pasożyty jelitowe - Codziennie na czczo pół godziny przed posiłkiem należy wypić filiżankę mleka zagotowanego z kilkoma drobno pokrajanymi ząbkami czosnku. Kuracja trwa 14 dni. - Dorośli 15-20 kropli nalewki na alkoholu rozcieńczonej wodą 3 razy dziennie. - 3-4 ząbki czosnku gotować 20 minut w 0,25 l wody lub mleka. Pić 2 razy dziennie po szklance przez 3-4 dni. Po miesiącu powtórzyć kurację. - 3-4 ząbki czosnku zalać filiżanką gorącej wody lub mleka. Moczyć przez noc. Wypić nazajutrz na czczo. Stosować przez 3 tygodnie. - Owsiki I - Rozetrzeć 5-8 ząbków czosnku, zalać szklanką wody o temperaturze pokojowej, wstrząsnąć i przecedzić. Używać do lewatyw. - Owsiki II - 1 główkę czosnku oczyścić i posiekać, zaparzyć 1 l wody lub mleka i po ostudzeniu (najlepiej letni) wykorzystać do lewatywy. Zaleca się również jadanie dużej ilości czosnku.  Wyciąg olejowy z czosnku na zapalenia skóry i hemoroidy Do 50 g obranych z łusek i utartych na miazgę ząbków dodać 200 ml oliwy lub innego oleju roślinnego i pozostawić w zamkniętym słoiku na 2 tygodnie w temperaturze pokojowej, często wstrząsając. Chronić od światła. Następnie dodać zawartość 5 kapsułek Wit. E i wymieszać. Stosować zewnętrznie do smarowania i okładów w różnych uszkodzeniach i zakażeniach skóry. W przypadku hemoroidów przykładać na noc wacik nasycony wyciągiem - regularnie przez tydzień. Wyciągiem olejowym nacierać też skórę z krostami 3-4 razy dziennie.  Czosnek na trudno gojące się rany Sok z czosnku, mieszaninę soku z czosnku i miodu albo nalewkę z czosnku wykorzystuje się przy leczeniu trudno gojących się ran i ropiejących wrzodów. Okłady należy zmieniać kilka razy dziennie.  Wyciąg glicerynowy przy infekcji pochwy Do 100 ml gliceryny dodać miazgę z 50 g czosnku, zmiksować i pozostawić na tydzień w zamkniętym słoiku. Przecedzić, uzyskanym płynem nasączać tampony z waty i umieszczać w pochwie 1-2 razy dziennie przy zakażeniu rzęsistkiem, drożdżami lub grzybami.  Czosnek na bóle reumatyczne Obolałe miejsca masować mieszaniną rozgniecionego czosnku i oliwy z oliwek. Chorym na reumatyzm zaleca się regularne jadanie świeżego lub gotowanego czosnku. Bóle reumatyczne łagodzi też nacieranie octem czosnkowym. Na pogryzienia przez insekty Stosuje się sok albo nalewkę czosnkową, którą należy zwilżyć miejsce ugryzienia. Czosnek na odciski - Rozgnieść ząbki czosnku i otrzymaną masę położyć na odcisk. /powtarzać czynność codziennie przez 15 dni/. W tym samym celu można także wykorzystać ząbek czosnku przypieczony w piekarniku. Najprościej jednak jest natrzeć kilka razy dziennie odcisk przekrojonym ząbkiem czosnku. - Do ciepłej osolonej wody wrzucić drobno pokrojony czosnek i moczyć w niej nogę, na której znajduje się odcisk. Odcisk powoli złuszczy się a czop także zginie. Pasta czosnkowa 1/4 sera twarogowego chudego, 2 łyżki kefiru lub śmietany 12%, 3 ząbki czosnku, łyżka zarodków pszennych, przyprawy do smaku, natka pietruszki lub szczypiorek. Ząbki czosnku dokładnie rozetrzeć i połączyć z twarogiem. Całość utrzeć, dodać kefir, zarodki i przyprawy. Posypać drobno posiekaną natką pietruszki.

Oczyszczanie dróg oddechowych, dróg moczowych i zatok.

Oczyszczanie dróg oddechowych

Często spotyka się ludzi zachrypłych, pochrząkujących, pokasłujących. Większość z nich nie uważa tego za chorobę, w czym najczęściej utwierdzają ich lekarze stwierdzeniem, że to nic takiego; taka uroda.

 

W rzeczywistości wieczna chrypka, a także częste odchrząkiwanie i pokasływanie mogą świadczyć o grzybicy dróg oddechowych wywołanych przez grzyby Candida, które wrastając w błonę śluzową tworzą w niej nadżerki stanowiące wrota, przez które do organizmu wnikają toksyny będące przyczyną wielu poważnych chorób. 

Wprawdzie Mikstura oczyszczająca może załatać te dziury, ale to wymaga czasu i nie zawsze jest możliwe, zwłaszcza w przypadkach bardzo zaawansowanych. 

W usunięciu grzybicy dróg oddechowych niezwykle skuteczny jest napar ziołowy.

Przygotowanie naparu

Składniki: 2 łyżki stołowe siemienia lnianego, 2 łyżki stołowe kwiatu wrzosu i po jednej łyżce stołowej: korzenia omanu i liści melisy.

Napar należy przygotować wieczorem. Składniki wsypać do litrowego termosu i zalać wrzątkiem. Uzyskane 3 szklanki naparu należy wypić następnego dnia w przerwach między posiłkami, tj. co najmniej 30 minut przed posiłkiem i 40 minut po posiłku, najlepiej małymi łykami.

Napar należy stosować 6 tygodni. W przypadku, gdy stan zdrowia tego wymaga, kuracje należy ponawiać, robiąc między nimi trzytygodniowe przerwy.

Działanie naparu

Napar ma działanie ogólnie wzmacniające, nieco moczopędne oraz świetnie oczyszcza drogi oddechowe i przełyk, przynosząc szybką ulgę, również przy refluksie żołądkowo-przełykowym.

Naturalnym objawem usuwania przez organizm grzybicy dróg oddechowych jest uwalnianie olbrzymiej ilości gęstej wydzieliny.

Kuracja dla dzieci

Dla dzieci napar wykonujemy tak samo jak dla dorosłych, natomiast ilość naparu przeznaczonego dla dzieci dobieramy w zależności od wagi ciała:

• do 20 kg - ¼ dawki zalecanej dorosłym,
• do 40 kg - ½ dawki zalecanej dorosłym,
• do 60 kg - ¾ dawki zalecanej dorosłym.

Oczyszczanie zatok

Bardzo często w jamie ustnej oraz w przylegającej do niej przestrzeniach czaszki zalega martwicza tkanka będąca pożywką dla bakterii, głównie paciorkowców i gronkowców, a także pasożytów, z grzybem Candida albicans na pierwszym miejscu. Nie może zatem dziwić, że rejon jamy ustnej często bywa pierwotnym źródłem zakażenia ważnych organów wewnętrznych. Ssanie oleju jest doskonałym sposobem usunięcia patologii.

 

 

 

 

 

 

Ssanie oleju

Wziąć do ust stołową łyżkę oleju roślinnego (słonecznikowego) i trzymając w przedniej części ust (przed zębami) wessać go przy zaciśniętych zębach, by przedostał się do jamy ustnej. Następnie rozluźnić zęby, by olej wrócił do przedniej części ust, i w ten sposób ssać ów olej przez 15 minut (dla niecierpliwych może być 3 razy po 5 minut).

Ważne jest, by podczas wsysania językiem i policzkami wywołać jak największy opór wymagający wytworzenia jak największego podciśnienia, co jest istotą tego zabiegu. Zabieg wykonuje się jeden raz dziennie przez kilka miesięcy, do pół roku. Wspomagająco należy dwa razy dziennie płukać jamę ustną alocitem.

Do ssania nadaje się każdy olej roślinny, ale najlepszy jest olej słonecznikowy. Po zabiegu oleju nie należy połykać, lecz wypluć.

Efekty oczyszczenia zatok

Przede wszystkim oczyszczenie jamy ustnej stwarza bakteriom symbiotycznym warunki do jej zasiedlenia, wskutek czego zanikają nadżerki błony śluzowej, a także patologiczny kożuchowaty nalot na języku. 
Ponadto ssanie oleju wpływa na ustąpienie wielu zmian chorobowych w obrębie jamy ustnej, takich jak: zapalenie dziąseł, powiększenie migdałków w tzw. pierścieniu limfatycznym gardła, stany zapalne zatok przynosowych i czołowych, oczodołów, w rejonie ucha środkowego, a także przysadki mózgowej.

Oczyszczanie dróg moczowych

Przewlekłe zapalenie dróg moczowych dotyczy około 80% ludzi. Jest to podstępne schorzenie, ponieważ stany ostre występują stosunkowo rzadko, z reguły dwa razy do roku, i z tego powodu większość bagatelizuje te objawy, nie zdając sobie sprawy, że stan ostry przechodzi w niszczący nerki bezobjawowy stan przewlekły.

Przygotowanie naparu

Składniki: 3 łyżki stołowe kwiatu wrzosu, po jednej łyżce stołowej: ziela mącznicy lekarskiej, liści melisy, ziela fiołka trójbarwnego oraz, w zależności od płci: 1 łyżkę stołową kwiatu jasnoty białej (dla kobiet) albo znamienia kukurydzy (dla mężczyzn).

Napar należy przygotować wieczorem. Składniki wsypać do litrowego termosu i zalać wrzątkiem. Uzyskane 3 szklanki naparu należy wypić następnego dnia w przerwach między posiłkami, tj. co najmniej 30 minut przed posiłkiem i 40 minut po posiłku, najlepiej małymi łykami.

Napar należy pić przez cały rok (również jeśli objawy zapalenia już miną), wg schematu: 6/3, czyli przez 6 tygodni pijemy napar, następnie 3 tygodnie przerwy, itd.

Efekty oczyszczenia dróg moczowych

Układ moczowy jest największym, a więc najważniejszym układem wydalniczym. 

Jeśli dodamy, że przyczyną wszystkich chorób jest toksemia organizmu wynikająca z braku możliwości wydalenia nadmiaru toksyn, to prawidłowe funkcjonowanie układu moczowego ma decydujące znaczenie nie tylko w utrzymaniu, ale także w przywróceniu zdrowia poprzez działania profilaktyczne ukierunkowane na usunięcie przyczyny dysfunkcji organizmu, zwanej chorobą.

Omawiany napar ma działanie lecznicze obejmujące cały układ moczowy, a także przyległe organy – gruczoł prostaty u mężczyzn oraz przydatki u kobiet.

Kuracja dla dzieci

Dla dzieci napar wykonujemy tak samo jak dla dorosłych, natomiast ilość naparu przeznaczonego dla dzieci dobieramy w zależności od wagi ciała:

• do 20 kg - ¼ dawki zalecanej dorosłym,
• do 40 kg - ½ dawki zalecanej dorosłym,
• do 60 kg - ¾ dawki zalecanej dorosłym.

Autor: Józef Słonecki

 http://portal.bioslone.pl